Gözlerim yokluğunla gelen hüznün sarmalında
Bomboş ve anlamsız bakıyor sanki dünyaya.




Ve bir zamanlar Senin varlığınla
her an tebessüm eden
o gözlerden eser yok artık
benden alınmış bir özürlü gibi

Sadece seni görünce hissedebiliyorum.
seni görünce anlam kazanıyordum.




seni görünce dünya
tıpkı bahar gibi filizleniyordu.
ve her taraf yeşileniyordu
göz bebeklerimde.
öyle ki her taraf sardunyalarla,
kırmızı gelinciklerle,papatyalarla
ve bilmem daha neler neler...
yani baharın ve gök kuşağının
yedi rengine bürünen bir yaşam oluveriyordu.



hayat doluydu her şey seninle
ve bakınca gülen gözlerim vardı.





oysa şimdi iki kurak mevsim gibi
hayatın donduğu yerdeyim.





Kırşehir/ağustos 2013