Ömrüme vurduğun hüzzam gam yükü 
Ne zaman bitecek bileyim de ki 
Sensiz yaşadığım günümün teki 
Dayanma gücümü çoktan aşıyor 

Gözlerinin hüküm sürdüğü yeri 
Hicrinle yakınca sarsaydın bari 
Aklımın peşinde ruhum firari 
Hayalin uğruna nasıl koşuyor 

Yangını Kerem’den çok tanıyorum 
Firkatte üstüme yok sanıyorum 
Aydan yıldızlardan utanıyorum 
Gözlerim dalmaktan yorgun düşüyor 

Nesini seveyim böyle kaderin 
Adresi kayboldu mesut günlerin 
Kimbilir kaçıncı katında yerin 
Kirpikler gözüme mezar deşiyor 

Gönül fenerimden şimşekler çakar 
Fecrin ışığını hüzmesi yakar 
Ellerim koynumda umudum çöker 
Gözlerim kirpikle hep savaşıyor 

Sensizlik ölümün ağa babası 
Yokluğun ruhumun ecel libası 
Neylesin Delibal sözün kabası 
Hasretin sineme ölüm döşüyor 
Nasıl yaşıyorum aklım şaşıyor 

15 Mart 2010 Tebriz/İran 

Celil ÇINKIR

Dost Kalemlerden


kara sevda alır götürür bazen
bazen de şaşarım bu halime ben
ne oldu canından fazla severken
sevdan bende benden fazla yaşıyor... Teşekkürler İbahim ÇELİKLİ HOCA’M