8
Yorum
21
Beğeni
5,0
Puan
122
Okunma

“SEVDA” ŞİİRİNİN POETİKASI
(Delibal – Celil ÇINKIR)
Bu şiir, sevdayı bir duygu olmaktan çıkarıp kaderle yazılmış bir mühür, insanın içindeki “gitmeyen sızı” olarak tanımlama ihtiyacından doğmuştur. Şair, aşkın yalnız mutluluk değil; aynı zamanda imtihan, yas, ikrar ve teslimiyet olduğunu göstermek ister.
“Sevda nedir?” sorusuna verilen derslik bir cevaptır bu şiir.
Ne tababet çözer, ne zaman unutturur; çünkü sevda, şairin dünyasında hem derman hem dert, hem sızı hem de varoluşun kendisidir.
Delibal, bu şiiri;
hayatın bütün yüklerini taşıyan insanın, yine de sevdayı bırakmamasını,
sevdayı bir yük değil, bir “farz” gibi görmesini anlatmak için yazmıştır.
Kısacası bu şiir, şairin gönlünde hiç dinmeyen o eski yangının, yeniden kelimeye dönüşmüş hâlidir.
Vesselam.
Aklımı yoranı geçirdim kayda
Sevenin ikrarı, sözüdür sevda
Marifet ehlidir eyvahda vayda
Gönül yarasının tuzudur sevda
Bilenlere Hak katından musibet
Yâr deyince sürüsüne bereket
Çaresini bulamadı tababet
Hüzne mühür vuran yazıdır sevda
Odur sinelerde ince bir sızı
Yapmakta mahirdir çile arsızı
Seneler geçse de geçmeden özü
Sönmeyen yangının közüdür sevda
Onunla feleğe yan gözle bakan
Görmediği zaman boynunu büken
Cana can katana imzayı çakan
Gözlerin yürekte izidir sevda
Mutluluktan hisse kapamam onsuz
Yaratana bile tapamam onsuz
Emanet tendeyken yapamam onsuz
Delibal düşünün farzıdır sevda
DELİBAL – Celil ÇINKIR
5.0
100% (11)