Esarette geçip gitti zamana küskün yıllar
Özgürlüğü özleyerek, ağardı başta kıllar
Tam kelebek olamadı kozamdaki tırtıllar
Yeşil dut ağaçlarını, baharda yakacağım

İnsanların düşüncesi kalbime beton kalıp
Hürriyetimi yaşadım, hayale dalıp dalıp
Ömrümü heba ettiler, özgürlüğümü alıp
Beraat yaftamı ancak mezarda takacağım

Komşu komşusunu izler, kapının deliğinden
Bir konuştursan geçilmez namus efeliğinden
Bana ahlak öğretir küstah, eşek, ekeliğinden
Bu hayvanlara sadece, »ahırda« bakacağım

Aile ferde bir zincir, mezara kadar, taşı!
Oyuncak sanıyor âlem, taşıdığın ol başı
Akıl verir bacısıyla yaşça küçük gardaşı
Köle gibi yaşamaktan, ebedî bıkacağım

Herkes işini bilir bir ben aptalım dünyada
»Biz çok akıllıyız« diye yazılıdır mahyada
Hata bulursam keyfimi eleştiren kahyada
Alnın tam ortası diye kurşunu sıkacağım

Her şeye burunlarını, sokup çıkarmak âdet
Hürriyetlere hükmetmek, onlara bir saadet
Sabah akşam dedi kodu yapmak ise ibâdet
Şeytan dolu mabetleri tamamen yıkacağım

Hür irademe zincirler vurmak kimin haddine?
Bir daha delik açtırmam, hürriyet serhaddine
Eğri büğrü der bu toplum, kalem gibi kaddine
Bu mısraları mıh gibi, tam beyne çakacağım!

Ben de bir insanım ben de, tartışmayın zevkimi
Ne olur kırma, kırmayın, bütün yaşam şevkimi
Gebersem de istemem, ne hâkim, ne de hekimi
Bütün »suçlarını« her gün baş, başa kakacağım

Allah bile saygı duymuş irademe sen de duy!
Ahlak kurallarına gel, kaçma, hadi sen de uy!
Başkasının hayatına karışmak çok pis bir huy
Türk halkına bu sözümü, miras bırakacağım

S / ÂYE (016) 4 Ağustos 2013 / Eskişehir

Kelime:
Kadd: Boy