Sâid Nursiʼye hiciv yazmış Âkifʼim güya
Onları birbirine, düşürmek boş bir rüya

Şiirin muhâtabı, ayân beyân ortada
Sâid saklı değil ki sondaki üç noktada

Kitâb-ı İlâhîyi üstâd payimâl etmez
Âkif bu şenaati, asla ona mal etmez

Sâidʼim hiç etmedi, Şeriatimi murdâr
Onu yere atarak kirletense bir serdâr

Kutsal Kâbetuʼllâha hakaret etmez Üstâd
Ki bu ,,ilâhî mekân’’ ümmete bâki bünyâd

Secdeye giden bir baş kıbleye tükürür mü?
Kabe örtüsüne de salyayla sümkürür mü?

Hele hele de ,,Sâidˮ yapar mı böyle bir şey
Buna tenezzül eden birkaç tane dinsiz bey

Başından sarığını dahi çıkaramadın
Yılan gibi dilini yutup hıçkıramadın

Tenine dokunanlar geberdi gitti dostum
Bir Fatiha yerine hepsine lanet kustum

Şâir Âkifʼi düşman edemezsin Sâidʼe
İkisi gökten inmiş, nûrla dolu mâide

Biz bir budun etini yeriz siz de kemiği
Yüzünüzde âşikâr, kelbin jesti mimiği

Bu iki sofrada balık, yeriz siz de kılçığı
Ekmeğe bal süreriz, siz de sulu balçığı

Nûr deryâsından çıkmış balıklar göze şâfi
Onu Hakkʼa açmaya, ,,Asay-ı Musaˮ kâfi

Risâleler deryâdır, Safahat dev dalgası
Ortak noktalarıysa bir hakikat kavgası

Beyninizi çürütmüş düşmanlık ve dinsizlik
Gerçeği teşviş etmek vicdanen bir densizlik

Bu muhteşem şiiri ,,Üstâdaˮ yamama hiç
Yamayanın başına durmaz iner bu çekiç

SAFAHATʼIN dilini, anlamadığı açık
Aralarına fitne sokmak istiyor kancık

Bu dava adamları devdir her düşüncede
Koca bir ömür geçti sürgünle işkencede

Ne kadar da çok kansız varmış vatanda şaştım
Bunlarla gece gündüz ,,kalemleˮ çok savaştım

Sen rahat uyu Âkif! Yüce kalemin bende
Ruhun, düşüncen ve elemin bu bedende

S / ÂYE(18:35) 27 Mart 2012 / Wuppertal / Almanya

Kelimeler:
mâide: Sofra (Bu kısımda anlatılan ilahi sofrada mumin bal yer; kafirler bunu bırakıp sulu balçık yer)
Asay-ı Musa: Sâid Nursiʼnin bir kitabı
bünyâd: temel
şâfi: şifa veren
kelb: köpek
teşvîş: karıştırmak, bozmak