Bugün güneş eflatun, mor değil penceremde
Camlardan simsiyah gam, süzülüyor odama
Kan çiçekleri çelenk olmuş soğuk çehremde
,,Son hüzünlü vedandan’, hediye bu adama

Sen yeşil baharımdın gönlümün diyarında
Hayâllerim bülbülü, sen de gülüydün gülü
Bir Leylâ bulamadım, tam senin ayarında
Neyleyim âb-ı aşkı olmayan kumdan çölü

Kadın, kemikten değil; ruhumdan yaratıldı
,Min nefsihi’ diyorsa Kuran doğrudur âyet
Adem, aşkı yüzünden, gül cennetten atıldı
Hatta ,,sevda’’ içindir, dünyada ilk cinâyet

Canan için ölürüm, öldürürüm şakam yok
Gözlerimi tek aşkın, bürümüş kan gibi yâr
Onun için ölmekten daha yüce makam yok
Oraya senden başka, beni söyle kim koyar

Aşkın değirmenine gözyaşlarım su oldu
Bak âheste âheste, akıyor sabah, akşam
Sevdan artık ruhumun arı, namusu oldu
Seninle kutsallaştı şu içi bomboş yaşam

S / ÂYE (13:59) 29 Eylül 2012 / Eskişehir

Not:
,Min nefsihi’: Onun (Adem’in) ruhundan / nefsinden