erkekler şarkı söylerken utanır
o yüzden
bütün şarkılar erkekleri iyi tanır

küçük iskender

I.

çoğul kişilik bozukluğumda
günde azami iki defa geçiyorsun yüzümden
kalbim bağışlanmayacak bir şey yaptıkça
hatıralar biriktikçe… şekilleniyor
yırtılıyor içimde serüven duygusu
ister ek olan –de
ya da bağlaç olan de
dur…en iyisi ne dersen de
çözülüyorum ihanetinde

hiç de zor değil
bir kere öpsen…çok kolaymış diyeceksin

II..

boş kağıtlara atılmış çizikler kadar yol yürür kader
kurbanla kurban edilmiş bir tarihin yazgısıdır keder
acaba çok mu kirliydi yaratıldığım toprak
ki yıkandıkça küfrünle
daha çok temizlenirdi ruhumda kudretli ahlâk
hiçlik sezdiren bakışlarıma
cinnet meyilli huriler saf durunca
“nasıl bilirdiniz” sorusuyla
ilahi bir ses yükselir kasıklarıma
ahh...hep kendini tekrar eden sesler ve kokular
tanrıya ödül
adem oğluna ceza

üç öğün seviştiğin öyküler gibi
bir kere sevsen…çok kolaymış diyeceksin

III...

günah masalını bitirmiş kırklanmaz orospu izleri
sevap ederi kırkbir kez ödenmiş maşallah zikri
kelimelerle dokunandır kıyam bilgisi
sonsuza kadar sonsuzluğa asılı kalmak
boynumun borcu olsa gerek
bu yüzden her intihar
biraz da sana geç kalmak

herkes sevdiği köşeye gider
bir kere anlasan…çok kolaymış diyeceksin

IV....

rivayet muhtelif
hilkat garibesi gövdeye
mutlak yarayı teslim eden hav(v)a
hiç durmadan solunan bir muamma
kıvamını gözlerinde tutturmuş sevdayı
zerk edince ruha
kimin alnında
kimin yaşında
kimin aşk’ında öleceği bilinmez
kendi tercihidir aslında kayalara zincirlenip
bir kartala parçalanmak
parçalandıkça yalan yataklarda
ruhu ölür
bedeni erteler

bir kere ölsen aşk’ımdan
“yok artık daha neler”…diyeceksin


alicengizoyunu
(…meçhul durumdur,çok kişilikli aşk yalanları…belki bunun içindir bir defa daha ölmek isteği…)