boğuk bir sela’ya açılıyor gözlerim kaç sabahtır
yağmur yağacak gibi telaşlı bulutlar
rüzgar öfkeli
dağıtıyor saçaklarda barınan serçeleri

kaç günün akşamıdır güneş gözlerime batıyor
renksiz bir hüzün oturuyor penceremde
çayım dem tutmuyor
unutuluyor şehrin koynunda düşler
kaç şarkıdır bilmiyorum
kulaklarım duymuyor


sesimde alaz bir sancı yuvarlanıyor
ne zaman açsam ağzımı
kaç zamandır çarpışıyor yıldızlar
ben dilek tutsam


yolunda gitmiyor hiç bir şey
her şey
hiçliği doğuruyor
bayram gelmiyor çocukların gözlerine
melekler şeker dağıtmıyor


ne giysem
yakışmıyor üzerime
bir beden büyük geliyor yokluk
konuşmuyor ellerimle gözlerim
yüreğimin
sel basıyor içini


aklımdan aklın geçiyor
firara meylediyor fikrim
unutuyorum bildiğim ne varsa
rengini unutuyorum çocukluğumun
sarı saçlı bebeğimin ismini
gözlerimi acıtan resmini
en kötüsü
kendimi unutuyorum