zifiri bir lanetin ayak bileklerine dolanıyor sesim
sağında solunda derin yırtıklar oluşan aklımı
çarmıha geriyor Azrail..


kimden biraz öteye gitsem
bulamıyorum koyduğum yerde beni
üstelik
kimselere de soramıyorum
kayıp kentlerin yabancı sokaklarında


dili dilimden yoksun sessizliklerden medet umuyorken sesim
kanlı bıçaklı bir terazinin sol kefesi tartıyor yokluğumu
sağ elim sen düşkünü
sol göğsüm
sensizliğe felç

bilhassa
kılı kırk yaran bir kılıca teslim edilmişken
yar’in emaneti yara
ve illet bir kabusa dönüşmüşken bahar
dönmüşken yağmur gök yüzünden
üşümek bahane




uçurumlardan attıkça kifayetsiz kelimeleri
hangi dağın eşkiyası olur sanıyorsun
yazılmamış şiirler

ve söylenmemiş türkülerde
kaç kızıl saçlı gelin ölür



ağzıma vurulan mührün hükmünden
bıçağın ters tarafı kesiyor kemiklerimi şimdilerde

de hele
kaç kangren ağrının anavatanı olur yüreğim
ve
daha kaç aşığı öldürürüm göğüs boşluğumda
hala sana çalıyorken rengi saçlarımın