Hüzün bakışlı Kaptan

Siyah sana çok yakışıyor.

Dalınca gözlerine

İnsan sana alışıyor



Ah Kaptan!

Yine mi sabahlayacaksın.

Ezan okumak üzere

Horozlar ötmek…

Dertlerini dökmek zor mu bu kadar

Bir taş bir tatlı canın böbreğinde dökülür

Ansızın.

Hissederim sancısını

Yalnızlığını…

Sahipsizliğini…

Bin yaş senin benli gözlerinde dökülür

Anlarım çaresizliğini…

İhmal edilmişliğini…

Bir taş

Milyon yaştır sende…

Bir kalp kırılır

Canına batar kırıklıkları o canın

Ruhuna batar, kanatır.

Acıtır da acıtır.

Susma Kaptan.

Bu neyin sessizliği?

Bu neyin ifadesi?

Sesini duyduğunda çocukça mutlu olurken

Susarken dahi yanında olduğunu bilirken

Bu boş vermişlik yakışır mı sana?

Bu kendini koyuvermişlik şık durur mu sende?

Hüzün akıyorsun baştan ayağa

Hüzün kokuyorsun

Hüzün senin adın Kaptan!

Duyuyor musun beni’



Yağmur var bu gece şehirde Kaptan

Gözlerinde yaş var yine.

Sen mi ıslatıyorsun yeri yoksa!

Espri bile yapıyorum halime bak

Ağlıyorsun bak

Barajın mı olacak bu denli!

Barajın mı dolacak gözyaşlarınla.

Acılar barajı olsun bari adı

Sevgiliye elektrik mi vereceksin

-Bak yine espri yaptım-

Allah aşkına, bak şu haline Kaptan!



Adamım

Kendine gel

Sonra dünyaya…

Sonra bize…

Terk et içinde mahkûm olduğun hazan kulübesini

Yakup mu olacaksın?

Bak Yusuf yüzlü, Yusuf gönüllü Kaptan,

Züleyha tavırlı, işveli yâre bak!

Ne kadar da sakin ne kadar da emin

Ne kadar da umursamaz, takmaz.

Yaranı taze tutar her daim

Daha çok pişman olacaksın der

Daha çok ağlayacaksın der.

Seni hiç ama hiç bilmiyor ki Kaptan

Kaç ummanı alt ettiğini

Kaç fırtınayı mat ettiğini

Kaç dağ acısını fethettiğini…

Bilir mi şimdi neden Kaptan’ın

Gemisini terk ettiğini?

Anlayabilir mi?

Sanmam.



Vakit çok geç sabah olacak nerdeyse

Uyu Kaptan

Sigaraya mı başladın

Yok artık daha neler!

Gözlerinde şafak atmış baksana

Ne kadar da kızarmış

Dur bakayım

Ağladın mı yine

Ah Kaptan!

Bu hal reva mı sana

Bu vaziyet seza mı?

Gül yaprağına çiğ tanesi düşmüş,

Kirpiklerin ondan ıslanmış

Ölürüm ben sana Kaptan!

Ölürüm ben sana.

Dayanamam ağlama.

Kanama içten içe, pansuman olamam.

Yar eli istersin olamam

Yar eli bıçak eli

Baksana yüreğine

Kimin eli var bıçakta

Kimin eli kanlı bu aşkta

Kimin umurundasın kaptan!

Kimin takmışlığında…

Bir nehir gibi sana akmışlığında…

Yapma be Kaptan böyle de sevilmez ki!

Bu kadar da ölünmez ki!

Senin türkünü bilmiyor belki

Kalbini görmüyor sanki!

Canlı canlı gömüyor işte seni

Razı olma

İlk toprağı yedin üzerine tamam da

Tam gömülmediğin sürece ölü değilsin be Kaptan!

Ölü değilsin be Kaptan!



Uykunu çalanı unut

Kalbine mühürleyeni sil…

Bir kalemde silinecek denli ucuzsan eğer

Bir gözyaşı kadar dahi ehemmiyetin yoksa

Kadrin böyle biliniyorsa

Ağlamak boynuna asılıyorsa bir ferman gibi

Ne bileyim be Kaptan

Bu hal iyiye işaret değil!

Bir şey olacak sanki

Bir şey olacak sana…



Ah Kaptan,

Demek sevgilinin koyduğu yağda kavrulacaksın yine

Yanacaksın alev alev

Pişeceksin ateş ateş

Ah Kaptan

Aşksın sen biliyor musun?

Bakan yanar artık

Dokunan küle döner

Takılan kula döner.



Ben gidiyorum Kaptan

Seni ayrılığınla baş başa koyuyorum

Sancınla koyun koyuna bırakıyorum.

Çilen biterse gelirsin ardımdan

Sen Kaptansın biliyorum

Kaptanımsın her zaman.

Kaptanımsın.

Ustamsın.

Kahramanımsın.

Aşkın açık olsun

“Allah’a emanet ol” demedi sevgili sana biliyorum

Deseydi eğer bu duanın gereği

Ölmeden de ölse mutlaka uykunu alanı görürdün.

Görürdün be Kaptan.



Ha unutmadan Kaptan!

Elazığ’ı niye o kadar sevdim diye soruyordun ya bana

Şimdi biliyorum ben bu sorunun cevabını

Kaptan bir numarasın inan.

Sevgili bunu bilirse ne ala!

ELA-ZIĞ DEMİŞTİN DEĞİL Mİ?

Acı içinde dahi harikasın Kaptan!