Ölümü görmese de gözlerim,
Öldüğünü bilmek zor.
Bazen yavaş yavaş eriyip gider,
Heybetli beden.
Bazen ansızın geliverir,
Hiç beklemediğin son misafir.
Sunar sana hayatın acı meyvesini,
Geri çevrilmez bir ikramdır bu.

Bazen koşarız,
Bazen coşarız.
Türküler söyleriz avazımız çıktığınca.
Sevda ezgilerini
Mırıldanırız sevgilinin kulağına.
Yüzümüzü okşar geçer bazen acılar,
An gelir tutkulu bir aşık kesilir ,
Kara sevdasına mahkum eder bizi.

Keşke
Ölçüp biçip zamanını verebilsek ölümün.
“Şu saatte...”
“Şurada...”
“Şöyle...” diye.
Yine de yarım kalır mıydı aşklarımız?
Bitirebilir miydik işlerimizi?
Ayrılabilir miydik
Eş , dost, çoluk çocuktan?
Yok ..Yok..
Gidebileceğim saati verecek kadar
Cesur değilim ölüm karşısında.
Hiç değilim hem de.
Gelecekse kendi gelsin,
İster usul usul
İster aniden,
Ama kendince ...