kaybolan cesetlerin
sesini getirdim halkım
şiirlerinizle uzatın ellerinizi
bulun kaybedilenleri!!!

cumartesi denizinde yazdım bir şiir
annelerden gözyaşı
fotoğraflardan hasret ödünç aldım...

çürümüşmüdür yavrumun gömleği
kirlenmişmidir donu atleti
açmıdır
sesimi mektuplara yazsam
duyarmı beni...

hey gökyüzü yıldızlar güneş ay
arayın körpecik kıyametleri
ordamı kızımın saçları
ne olur kaybedenler yitirdi hayat onurlarımızı
açılın bulutlar
yol verin gökyüzüne
bulup getirsin nergiz kokulu çocukları....

anne bul beni
okul yolundaki çarşıda
seyyar satıcıların bağrında
asmalı köprünün ayağında
anne bul beni
yorgun bir işçinin
sigarasının dumanında
korkularım ecelden değil
anne bul beni bul beni...

karanlık çökünce vatanıma
acılandı kentler
istanbulda bir meydanda
boğazımıza düğümlü kayıp bir acı
ankarada yıkıldı dağlar
izmirde kaldırımda sınandı isyanlar
ve diğer kentler
kayıplara çığlık oldular...

şimdi nerdeyim ben
kendimden uzak bir bilinmezde
aykırı düzenin tutsak gözlerinde
anne kayboldum
bende bilmiyorum
acaba benlemi ruhum...

ve kimseler duymaz kimseler bilmez kimseler görmez
maymunlar sisteminde kayıplar kayıp şiirlerde....