Kolay değil...
Ama, bu kadar zor olmamalı mutluluk...
Huzur, aslı kaybolmuş,
tarifi eski kitaplarda bulunan bir duygu olmamalı..
Gülümsemek,
Icraati unutulmuş bir fiil olmamalı..
Ve sen birtanem,
Benim için bir hayalden ibaret olmamalısın..

Ben ki,
seni gözümden sakınırken...
Deryalar boyu gözyaşlarımı tek bir gülüşüne kurban ederken...
Ben birtanem,
mutluluğuna ömrümü feda ederken..
Senin olma fikri uğruna,
Kendi hududlarımı yıkarken...
Mutluluğa böyle zor erişilmemeli..

Filmler izliyoruz,
biriktirdiğimiz gözyaşlarının azad’ına bahane olsun diye..
Şarkılar dinliyoruz,
Lal olan dilimizin hazinelerine tercüman olsun diye...
Kitaplar okuyoruz,
derdimize teselli olsun diye...
Olmuyor...
Dindirmiyor acını...

Gözlerine bakıyorum...
Zaman duruyor,
Iklimler değişiyor..
Aklım, fikrim karışıyor..
Dilim dolaşıyor..
Kalbim,
Kalbim saliselerle yarışıyor...

Acıyan canımın merhemi oluyor işte o an bakışların...

Biraz nemli, hafif buğulu...
Mutluluğu ve hüznü aynı anda barındırıyor...

AŞK...

Ne gem vurabilen var Aşk’a,
ne hudud çizebilen..

Şimdi,
Yanında olmasada bedenim...
Parmağında olmasada yüzüğüm...
Ve kaderinde olmasada ismim...
Söylüyorum...
Seni çok ama çok seviyorum...