Yıl annemin öldüğü yıldan bir sonraki yıl,
Oyuncak bebeğime eldiven dokuyorum.
Uykumda hep aynı ses, ısrarla diyor ayıl
Ben; kerrat cetvelini tersinden okuyorum.


Yırtık kalemliğimden yere düştü maktalar,
Babam; makarna için su koydu tencereye.
Bıraktığım lokmalar peşimden koşmaktalar,
Birazdan en büyüğü dayanır pencereye.


Yakalığım kazanda fokurdayınca çekmiş
Sıktı beni teyzemin beyazlık hastalığı
Dayım bahçelerine gazoz ağacı ekmiş,
Dalınca mahalleli sel almış ortalığı.


Abimin topu kayıp, sek sek taşım kar altı,
İçimde Babil’ine ağlayan tonla asma.
Tüm evreni kuşattı ruhumdaki karaltı,
Yerdeki onun yüzü, sakın üstüne basma!


Okul numaram yüz üç, zeka yaşımsa gonca
Sorma hiç söyleyemem gonca da neyin nesi
Ümit denen örgüte yataklık yaptım onca
Bir avuç mutluluğu aşamadı bütçesi.


Dün; suçiçeği olan albümümü haşladım,
Ellerime yengemin ojeleri bulaştı.
İki dileğim vardı birini bağışladım,
Diğeri yalnızlıkta son safhaya ulaştı.


Ben kötü bundanmış bir Palamut’um asılda!
Dallarımı kemiren özbeöz kuşkum olur.
Kurdeşen döken aklım nasılsa son fasılda
Artık ne bir sevenim, ne de bir aşkım olur


Kendi kendimi aştım, iki gözü kör at’la,
Vardığım yeri görsen delirirdin inanki
Tam yediyüz vakittir uyumadım inatla
Neden hala öcüler yemedi beni sanki...


f.y 2012