şiirlerarası bir aşktı bizimkisi
bir şiirden bir şiire süren
asla bitmeyen
her dizesi kalpten çıkan
her ölçüsü kalbi olan
bir kafiye tadındaydık
kadife sözlerimiz vardı dizelerce
diz dizeydik her gece
bir şiir kıvamındaydık bu aşkta
ne aruz vardı ortada ne de hece
ayrılık sanki bir işkence…

devrimciydik aşkta ya
serbesttik işte her zaman
moderndik güya
aslında her şey bir rüya
bugün varız yarın yokuz tavında
nezrettik aşka
asildik güya
aklımızda o hülya
kalakaldık ortada
kasttetik aşka

kişilerarası bir sevdaydı bizimkisi
kırık bir kaç söz kaldı o günlerden
bir kaç şiir bir parça kalp
alçıya alınmış duygularım
kırık çıkık içinde aşkım
sanat yapmayalı çok oldu şiirde
çünkü sen vardın
rabbimin en güzel eseriydin
başka sanat olamazdı
haddim değildi

sen ve benarası bir duyguydu döktüğüm dizelere
dizlerinde uyuduğum
saçlarında uyandığım
ömrüne tutunduğum
her dizesinde mola verdiren
ihtiyaç üzre bir sarımlık his salan
şiir gözlü ve sözlü yârdi özlediğim
yârelendim de duruldum
yâr elini tuttum da duruldum

kalplerarası bir histi yolculuğum sana
ben şehrinden sen şehrineydi bütün yolculuğum
can kenarı kesmiştin biletimi
yâr boyuydu koltuğum
sana yaslıyordum yüreğimi
sana dayıyordum etimi kemiğimi
sana veriyordum canımı kanımı
gözüme uyku girmiyordu
sen vardın çünkü
sözlerim bitti bugün
şiirim öksüz kaldı aşkım yetim
sen gidince oldu her şey
sen gidince oldu ölümüm
sen gidince dondu ömrüm
yarım kaldı bu aşk
sen orada ben burada
her şey sen gidince bozuldu

şiirlerarası bir asaletti dizelerim
sana yazılan
kalbe kazılan!

gözlerarası bir seyahattı aşkım
gözümde benimdin sen
özümde ben’im

canlararası bir yolculuktu hislerim
son durağımdın
ineceğim yerdin.

ruhlararası ikizimdin bu aşkta
ne ben sensiz yapabiliyorum
ne de sen bensiz yapabiliyorsun
kalakaldık aşkın tam ortasında
sen ve ben arası kaç aşklık mesafe
kalp açlığıdır bu maalesef
iki el kanda da olsa gelinir
tek davet edilsin naza çekilmeden
ya sevilir iki cihanda ya sevilmez asla bir daha
ya gelir iki cihan saadeti için
yahut gelinmez bu dünya menfaati üzre

leyla ve mecnunuyduk zamanın
başka hikâyeye gerek kalmadı.