/yeter! sandığını da al git artık pandora
biz bir tek umudu aldık; büyütüyoruz koynumuzda.../






ola ki bir gün
gerçi imkansız değilse de zor
amma
bu korkunun krallığında
ve kaygılar karanlığında
hani olur ya/ mavi bir ışık görürsen

hele de sende henüz geç değilse
hani yüreğinin gözüne perde inmemişse
anla işte
yani ciğerin henüz değerini yitirmemişse
sök prangalarını
koş alabildiğine
koş ışığın peşine
ve gerekirse
cebindeki son umut kırıntılarını
serberus itine fırlatmaktan çekinme

o kırıntılardır
seni bu karanlıkta
kıt kanaat
beterinden saklasınlarla avutan
ve içinde saklı olanı
gökyüzünde aratan

bilesin ki
bu cehennemden öte cehennem yok
hades’in ülkesinde

koş koşabildiğince
uğultuları geç
yalanları atla
yapay aydınlığa takılma
koş içine içine

yırtıldıkça karanlığın
büyüyecek kararlılığın
ve işte o an
yani kurtulduğunda kargaşadan
güneşe bakacaksın
gözlerin kamaşmadan





Gülşen Destanoğlu
mayıs 2011