şarkılarda yalnızdım ben
bir gece uyandığımda ansızın şiirlerde yalnızdım
boynu bükük kimsesizler gibi
sesim çıktığında değil sustuğumda yalnızdım öyle çaresizce
seninleyken yalnızdım bir yabancı gibi..

çünkü sensizken umutlarım vardı geleceğine dair
hani bir gün gelir diyerek bekledim..

işte öyle yalnızdım sevgili
elini tutsamda yalnızdım hayallerde
sana dokunsam da
sesini duysam da ağlasan da..

hatta küçük bir çocuk olsam da
duvarlar duyuyor beni onlarla konuşuyorum
bir gece ayazında üşüyorum
şehir bile ışıklarıyla beraberken ben neden yalnız yaşıyorum
sus kimse duymasın

insanlar varken yalnızlığı konuşmuyorum
sen yokken yalnız olduğumu anlıyorum
ne fena..
onlar yokken kendimle konuşuyorum
sırf deli sanırlar diye gündüz onlarla
gece seninle yaşıyorum

terk et git beni yalnızlık artık seni istemiyorum
beni bu kadar çok sevmene dayanamıyorum
ah düştü yine parçalandı hayallerim,
öyle ki şarkılar bile küstü

neden birini çok sevdiğinde seni bırakıp gittiğini öğrendim artık
biliyorum bu hayat seni de üzdü