BEYAZ
Terk ediyorum geçmişimi
Ellerime dikenleri batıyor
Kulaklarım sesleri işitmez oluyor
Her geçen gün bir yaş daha kaybediyor gözlerim
Böyleyim parçalardan ne kadar bütün olursa öyleyim
O kadar yaşıyorum aşkla inadına inadına
Beyaz...

Hiç birinin elleri değildi bu kadar
Beyaz...
Ölüm mü, kefen mi hepsi
Bembeyaz...

Arkamda bıraktıklarım buruk hayallerim bile
Beyaz...

Sözlerim ipimi koparır yüreğim kanar giderim
Artık her şey bembeyaz bilirim
Hayaller, aşklar, günahlar, pişmanlıklar
Çünkü masumiyetin rengi olduğu kadar korkuların da rengi
Beyaz...
Hem de bembeyaz...

Yalnızlığımın , çaresizliğimin , ölümümün
Beni terk ettiği gün hayallerimin
Aşkımın kalbimin rengi de
Beyaz...

Gidiyorum yüzüm gözüm ellerim beyaz
Üşüyorum yere düşen saçlarım beyaz
Tepeme yağan karlar beyaz hem de
Bembeyaz...

Korktuğun için mi masum olabilmek için mi
Yoksa sende mi terk edildin

Terk edilmenin rengi de
Beyaz hem de bembeyaz...