tutki,sardunyaların öldürüldüğü gece,cinayeti üstlendim senin için,
için,dışın depremler kadar tehlikeli,
ve sözcüklerin,zaman boşlukları kadar kasvetli...

ihanetin,saksıdaki her çocuğu koparırken düşlerinden,
sen,anlamsız yalanlarınla büyütüyordun aşk üçgenini...

papatyaların sana benzediği çok eski çağlarda,
hani,yiğit bir gerillayı oynadığın zamanlarda,
yaşı küçük,umutları büyük bir kadın vardı,
her rüzgar estiğinde,ve yağmurlar gebeyken bulutların seyrinde,
çok ama çok zavallıca şerefsizleşmişti biranda gözlerin,
tutki,anafartalar yığılırdı üstüme,
sana uzanan hain tuzaklar bende yiterdi,
ben senin,kahramanın olmak için yüreğimi dağlara verirken,
meğerse sen,dağları çoktan kökünden dinamitleyip,
enkaza çevirmiştin hayalleri..

ihanet bir kelimeden sıyrılıp,
korku romanı oldu senle ömrümün gözeneklerinde,
anlamsız tüm cümlelerle beraber,
şeytan çıkartmalar başladı senli o şehirde,
artık durdurulamaz bir veba gibisin şiirlerimde,
ne yana baksam,ihanetinden tel örgüler değiyor kirpiklerime,
bir kadın ancak bukadar aşşağalar kadınlığını,
ve sen ihanetinle,
ancak bukadar kurutabilirsin,
milyonlarca çiçeğin,düşlerindeki sevgi mağbetini,
ihanetin büyüdükçe büyüyor,
ve bekle beni,
bekle korkunun gözlerinde,
birgün biryerlerde,
ihanetine açtığım savaşla dayanacam kabuslarına,
gün olur,yarını getirir,
ve sende,gözlerinin önünde,
sevdiğinin acısıyla irkilirsin bir gece...