Sevgili,
Muhtemelen
toprağın üstünü gözlüyorsun şimdi
Güneşe yabancı
akı kaçmış gözlerinle

Dört,beş,
kimbilir sonsuz kanatlı kuşlar uçuruyorsun
Mavi ve tanrı tanımaz göklerinde
Çayı unutmuşluğunu bile hatırlamıyor
derisini yitirmiş
Çocuk kıvrımında unutulmuş dudakların
Sahi
dudaklarının ülkesi hangi renkti?
Ve en çok
hangi akşam üstü İstanbul posterlerini sevdin....

En çok
ve senden daha fazla
Toprağın altında sabahlıyor
gecelerimin gezgin düşleri
Ey düşlerimin
mor sesli sahibi
Ölüler ülkesinden çaldığım çürük tenli sevgilim
Bulut senin olsun
Bahar senin
Lüle saçlı ,gülüşü tam bütün çocuklarım
En fazla da
güvercinlerimi kıskanan
Simit arsızı,koca gözlü martı izlerim

Tenimi vereyim
o yalancı
bir o kadar üretken toprağının rahmine
Bilesin ki
muaf tutuldu gözlerimin sesi
Acının tüm kanlı geçmişinden

Ne günahkardım oysa zamanında
ve ne çok ötelendim kendimden

Sevgilim
Diriliğime merhem değil gidişin...
ruhundan bir gülümsemeyi kopar da ver
Bir diriyi çoğaltayım ölümden
Gözyaşı dediğin nedir ki
Sensizim
Yeryüzü sürgününde...

S.Yıldırım