Canım çok yanıyor anne.
Kimse beni anlamıyor.
Kimse derdime çare olamıyor.
Hiç kimse sen gibi candan sevmiyor anne.


Sen beni severdin, öperdin, sıkıca sarılırdın.
Hiç kimse sen gibi yürekten sevmiyor anne.
Ben ağlarken; sen benden fazla ağlardın.
Şimdi sen gibi teselli verende yok anne.


Yaram kanar bir saranım olmaz.
Canım yanar tesellisi bulunmaz.
Dert bende, keder bende.
Peki ya dermanı hani nerede?
Seni çok özledim anne.


‘’Gel.’’desem gelebilir misin?
Gözyaşlarımı ellerinle silebilir misin?
Beni eskisi gibi bağrına basabilir misin anne?
‘’Oğlum.’’ diyebilir misin yine bana?
İçime su serper misin anne?


Bu oğlun son zamanlarda çok günahkar oldu.
Solmayacak güller bile birer birer soldu.
En çokta bana o gidişin koydu.
Ne olur gel artık anne, gel….


15.04.2013 NEVZAT
ŞİMŞEK