Tarihe Not: En ilkel olanın hükmüyle

Karantinada eşrefi mahlûkatın eseri

Meşhur medeniyet

Hesaplar şaştı, akıllar karışık

“Fail kim,suç ne ?

Teori üstüne teori

Akıl alıyor artık androit denen menemler

Gönül borsasında tepe taklak değerler



Şiir de can çekişiyordu bu ironik döngüselde



Sevgili insan

Takılma kayıp giden buluta sakın

Epey mümkün bu sorgunun çapsızlığında kaybolmak

Bulut ne gök ne ağaç ne

Deniz dediğin kara bir delik

Gece simsiyah çökünce üstümüze



Nereye gidiyor giden

Ne demek dönmemek

Sıcaklığı unutulmuş bir el uzanıverir dokunur gölgelerine

Daldığın derinlikte bir çift göz uğrun uğrun bakar yüzüne

Tüm coğrafyalar artık pişmanlık, isyan, keder



Çeker pusatını geveze geçmiş kusar iç ettiği kahkahaları

Hadi kalırsa mecali kalbinin

Gel şimdi kendine



Bilmek mi iyidir bu büyük düşünsellikte

Bilmemek mi?

Yaşamın cahili olsaydım keşke desen özüne

Naçar

Arama

Anlam dediğinin başı da sonu da

Kadimden beri karışmaktır hiçliğe



Sen solgun tenli yıldız

güzel yıldız

Böyle ıssız bir mayıs akşamında

Uyurken kelebek, kedi ve bebek

Gülümsüyorsun çelmek için aklımızı rüyaya ve yalana

Yangınına varamaz bu beden ne yapsan

Dört yanımız

Üstü mavi gözlü altı kahve tenli bir yanılsamak



Balkonunda küçücük oturmuş

Kim dert anlatır nazlı petunyalara, haylaz minelere

Üstelik sesi değmeden çiçeğe

O uykusuz martının havayı yırtan kanatları

Ansızın iyi gelir aklına

Komşu evden sızan davetsiz bir çocuk gülüşü

Anlam katar yeniden yaşam denen sevdaya



Meşgale öyle ya da böyle

Yaşamak olmuş

Peki ya İnsan kalmak

Ah yine kuşatmada vicdan

Akıl

Akıl yeniden çengeli keskin o sorunun sarmalında

Tarihe Not:Nedir anlayarak yaşamak?

Saadet Yıldırım Ünal