24
Yorum
40
Beğeni
5,0
Puan
3838
Okunma


anneciğim
ben artık yorgunum
yalancı oyuncaklarla
bilyelerle geçti
çocukluğum
acıdan kederden yana
vicdan dostluğundan yoksunum
ben
paletler arasında
tek kardeşimi yitirmedim
babam cephede
alnından vurularak ölmedi
olur olmaz şeylerden
gözyaşları akıtmam
bundandır
bana niye uzaksın diyorsun
uçurtma oynayan çocuklardan
yetmez mi
sıcak masallarla
avutulduğum
gerçekle yalan arasında
koşuşup durmam
insanlara sırt çevirip
yüreğimi dinlemem
bundandır
bana mutluluk çağrıştıran
her şeyden
bir çocuk
okyanus ötesinde ağlarken
anlamsız kahkahalarla
gülüp eğlenmekten
sevip sevilmekten
yorgunum
bir çocuk ölüyorsa Cezayir’de
dağda çiğdemlere koşmam
ve sabaha dek
kollarında uyumam
bundandır
anneciğim
bana Afrika’daki çocuğun
susuzluğunu anlat
açlığını anlat
anlat ki
kurusun dilim
bir ateş düşsün can evime
tutuşsun bedenim
bana annesinin cesedi başında
ağlayan Srebrenitsalı çocuğu anlat
bana Eritre’yi bana Halepçe’yi
bana Filistin’i anlat
anlat ki
gözlerim dolsun
anlat ki
yüreğime kardelenler konsun
(Kırağı Şiir Dergisi ,Sayı:14,1995,Osmaniye)
Şiiri güne getiren değerli kurula ve şiirin gelişimine katkı sunan sayfadaki tüm değerli gönül dostlarına saygı ve teşekkürlerimle.
5.0
100% (16)