17
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
2123
Okunma
bir gitar eşliğinde yazıyorum
halkım diyor sessizliğimdeki sesim
tomalar kovalıyor sokak aralarında
özgürlüğümü
ardımda bir sürü polis
ışıklar gizlemiyor beni
ey karanlık
senden gizlenmiyorum
koşuyorum içine içine
bir piyano sesi aydınlatıyor yüzümü
gençlerin önümde zıplaması
ayağa kalkıyorum
bir park işte, yoğurtçu parkı gibi
deniz kokusu balık kıpırtılarından sonra
soluduğum
sesimi serdiğim ağaç altı
sesine katıldığım insanlar
başlangıcım
ölümü son sayfaya kaydediyorum
önüme dikilmiş oysa
kapkara coplarıyla
bir köşeye sıkıştırmış
biber gazı ellerimi
düşlerim tekmeleniyor
saçlarım ellerinde
maske takmıyorum
sesim açıkta
hedef noktasında
dimdik duruyorum
geçecek diyor usum
özgür günler gelecek
boşuna dolaşır amerikalı
kirleterek toprağımı
çiğnetmemki
bir kır çiçeğimi bile
hediyeler benden değil!
28. 6. 2013 / Nazik Gülünay