Beni Affet...

Uçurtmaların kuyruklarına bağladığım defne yaprakları ,
Nasıl kokuyordu acaba gökyüzünde inan ki bilmiyorum ?
O zamandan bu zamana ;
Yokluğuna eş hiç bir kelime biriktiremedim aklımın ceplerinde.
Beni affet...
Mevsimler sıralı sıralı ilerlerken birden temmuz yağmurlarında ıslanmak ister gibi yüreğimde ki varlığın.
Beni affet...
Hiç bir otobüs terminali ayrılığı çağrıştırmıyor artık bana.
Beni affet...
Hayal etmediklerim ,
Hayal ettiklerimden önce oldu.
Bitmemiş bir ömrün yalanısın sen...
Bir ben anlıyorum,Kumbaramda biriktirdiğim hüzünleri bütünlemiyor hiç kimse.
Durma bu şehirde artık ;
Yine yasak zamirlere yazdım şiirlerimi.
Beni affet...
Şehirler eskittim yokluğunda...
Yolumun düştüğü şehirlerden fazla üşüdüm.
İçimde ki çocuğu sıcak tutabilmek için,
Dışımda ki adamı armağan ettim soğuklara.
Beni affet...
Ne zaman adın geçse masamda,
Tekrar severdim seni.
Sen kim bilir ;Kimin kül rengi kalbin desin bu mevsimlerde...
Şimdi seninle biz ;Doğduğumuz , çocukluğumuzun geçtiği şehirde,Kaybolan iki yabancıyız.