Aynalara yükledim yalnızlığımı,
üşüdüğüm akşamlar da sen yoktun.
buğulanmış camlara yazdım şiirlerimi...
sonsuz sokaklara armağan ettim kimliksizliğimi,
yoksunluğundayım sadece hepsi bu;
oysa ki sen varsın alabildiğine...
martıları özledim,nefes almayı unuttuğum anlarımı özledim seninle.
geçen zamanın hüznünde takvim yapraklarının seyrini özledim
gözlerinde.
sana yeni bir şeyler öğretmeyi özledim belkide ;
Klasik bir kış sonu işte ömrümden geçen...
Ben seninle baharın başlangıcında sen kokmayı özledim tenha
vakitlerde.
çok fazla sorma beni bana ;
sen şimdi kahreden bir hüzne kurbansın.
ben vazgeçmek nedir onu tanıyorum her zerresiyle...

İnan Bana ;

Bazen utanıyorum bu yüzyılda seni ne kadar sevdiğimi anlatmaya...

Şuan tek istediğim beni unutman.
Belki unutmak birbirimizi mümkün değil ;
ama hatırlamamak mümkün.
Yap bunu benim için...