.


ah bu onbeş yıl, ah bu Ankara
Ankaralı Tuğçe üstelik ondördünde ha!
Tuğçenin gözleri, Nurcihan geldi bana
içinden çıkılmaz acabalardayım
perişanım yine, bu kaçıncı varta


birkaç gün sonra yine o kadın sesi
“-Halime hanımla görüşecektim” dedi
anamı çağırttım, anam “Nazire mi” diye geldi
“-şükür şükür çok iyi, yine bekleriz”
..
“-Nazire” “seni merak etmiş de”
“Allahın ne kulları var değil mi”


müşteri listelerinde “nazire” “Ankara” yoktu
“sen olsaydın yazardın” o telaşla başka işim yok mu
arayan numaraya döndüm, teşekkür borçtu
“-rahatsız ettim, özür dilerim, kiminle görüşüyorum,
ben Antalya “Gül Pansiyon” işletmecisi Utku

size fatura düzenleyecektim de isminiz lütfen
“Nazire” dedi, Soyadını söyleyince ben
arka üstü düşmüşüm sandalyeden
“-Nurcihan” dedim
görümcem..




















“Tuğçenin halası”
tanıyor musunuz
“aloo”
.
..
..
…

“alooo”




HAYDİ BİTSİN