Başım döner
Neredeyse her gece
Bir bilinmez elin böldüğü uykudan kalkarken


Tutunurum bir duvara
Bir kapıya ya da
Beklerim geçerse diye
Geçmez
Hissederim bacaklarımdan canın
İçimden ruhumun çekildiğini
Yıkılırım o tutunduğum duvarın kenarına
Ya da kapının önüne son gece
Yaşamaktan korktuğum bir hayalin kucağından
Korktuğum başka bir gerçekliğin dibine
İşte o yıkılıştasın sen
Nakşı bitmemiş bir yürek kanaviçesinin
Rengi belli
Ama adı konmamış bir figüranı
Bana yüzyıllar gibi gelen bu yıkılışın hızı
Sadece bir şimşek çakımı


Ki şaşarım
Sevdalı bir dağ başıyken
Ne çabuk
Ne zaman göl
Rüzgarın okşadığı saçlarımda
Ne zaman ağırlığı suyun
Ve o hangi hoyrat el


Gece
Fırtınasıyla kumu gözlerime dolan çöl
Ve içimde hiç susmayan
Emir kipiyle fısıldayan bir ses
" Hadi şu anda öl "


Bakınırım şaşkın
Yok ortada tutunduğum tek bir şey
Bir tek sen kalırsın yıkılışım olarak
Bir de ben yıkılmış.




03.00
Şaziye