canımı göğe değdirdi özlem
kimse yokmuş gibi geri geldik
kirpikleri zangırdadı gün boyu
gün boyu eşlik etti halimin elleri şiire

dokunursak yanıp bitecek sonra
sonra boş bir bardak bize bakacak
bütün insanları kucaklayıp
uzunca ağlamak gibi
şerefine içilecek boşluğun mırıltısı

her pazar kiliseyi camide kıldı hain başım
yine de kutsandık o iki sesin ilhamı ile
duayı kusmak maharet değil
sızısı bile kabulü gerektirir
bilhassa insan olan kamile

aşktan bahsederken böyle
sağa sola esneyen bir ipe cambaz olmak
öğretilerin ışığını toplamak kadar kolay
asıl mesele boş kağıda dolmak nefessiz
kara çalmadan beyaza varmak olay

yaşamak hayatın yedi rengi
dilberin dudağı mavi
ölümün rengi yeşil
günahlar sarı semada yangın
gerisi eksik olsun
gerisi masal
cümbüşlerin ötesi sonsuz sekiz tanrısal.