Gönül tezgâhında bir aşk dokudum
Ayaklar altında ezen ezene...
Arif meclisinde edep okudum
Ben boyun eğdikçe üzen üzene...

Sevda saldı beni hâdsiz eleme
Arlandım, demedim ele âleme
Sırrımı söyledim bir tek kaleme
Anlatmış dostuna, yazan yazana...

Suskunsun dediler; dedim hayâdan
Bîzârsın dediler; dedim riyâdan
Bir murâd alayım dedim dünyadan
Hayaller kurmuştum, bozan bozana...

Hep nefse yüklendim, nefsi payladım
Edebi ruhuma hayrân eyledim
Namerdin köyünde doğru söyledim
Kaşını çatıpta kızan kızana...

Benlik tavan yapmış, kalmamış şükür
Zenginler baştacı, ezilmiş fakir
Bin cümle içinde yoktur bir fikir
Cehalet güzergâh, gezen gezene......

"Zaman bir acâip"; diyor ağızlar
Eyvahlar çoğalmış, çürümüş dizler
Kahve kapısına oturmuş kızlar
Çıkan erkekleri süzen süzene...

Ne olmuş güllerle bezenmiş bağa?
Çırpındıkca battım kurulan ağa
Ya çağ bana uzak, ya da ben çağa
Benzemiyor artık düzen düzene...

Mecit Aktürk