Zamansız bir yağmurda ıslanıyorum
Karsızlıklar da sırılsıklam olmuşum
Sessizliğimde için için kanıyorum
Gece üzerime çöküyor korkuyorum
Yüreğimde cehennemden lavlar yanıyorum

Ard arda gelen binlerce acı
Ömür saati vuruyor bilmem kaçı
Dallarımda yeşil kalmamış kırılmış
Yüreğim yerle yeksan gazeller arsında
Ve ben hala ümitler limanında

Bir beklemece de ruhum bilmeden
Ne gelen olacak ne de bir haber salan
Sensizliğin düşüncesi kemirirken içimi
Dualarda seni dilemelerim pelesenk dilimde
Sensizliğin ölüm olduğunu düşünerek

Kaç dil döküş senli geçmişi kurtarmak için
Türlü bahanelere gizlenmek
Senli bu günümü izahat için
Aynalarda izlemek yavaş yavaş yok oluşumu
Sensizliğe imza atmamak için korkulara esir olmak

Nasıl bir uykudaymış düşüncelerim
Bir sağanak da uyandı duygularım
Sorgulamaların kitabını bitirdim bir solukta
Ve anladım ki
Ben sensiz daha huzurlu ve mutlu olacağım

Söyle bana bir kez dürüst ol
Gözlerime bakarak konuş benimle
Yüreğinde bana ne kadar yer kaldı
Oraya sığdırdığın fahişlerden söyle
Ama yok konuşamıyorsun değil mi

Sen ruhunu iblise bedenini aşüftelere satmışsın
Dokunmayacağım tenine bir daha
Gözlerim deymeyecek gözlerine
Sana yazdığım tüm şiirleri yırtıp atacağım
Seni her şeyinle söküp atacağım

Umutla beklemeyeceğim dilinden dökülecek
Birkaç pişmanlık kelimesini
Kulağıma deymesin bundan sonra yalanların
Sana koparılan her takvim sayfası boşmuş
Ve şimdi biliyorum
Affetmek Allah’a mahsusmuş biz kullara değil
Bende seni affetmiyorum bundan böyle yolun açık ola ….