Bir elveda demeyle herşey bitti mi sandın
Ben seni bu rüzgârlar dinince göreceğim
Beni böyle üzdün ya yandın güzelim yandın
Hasretimle kalbini ateşe vereceğim

Bir ömür çekeceksin bu aşkın azabını
Gün gelecek anılar bozacak asabını
Gözlerimden döktüğün yaşların hesabını
Görüp de bu defteri elimle düreceğim

Kalbinde ki boşluğum bir daha dolmayacak
Ne bugün ne de yarın dün gibi olmayacak
Aradığın mutluluk hiç seni bulmayacak
Kuyruk acısı gibi içinde duracağım

Kimseye anlatamam öyle büyük ki derdim
Çıldırdım düşünceden fikrimi yere serdim
Hiç bir şey vermedimse sana ömrümü verdim
Kıymet bilmez kalbini ilk defa kıracağım

Çekip vursaydın beni etmezdim bu kadar dert
Kalmadı ahvalime acımayan tek bir fert
Bundan böyle dilimde adın namerttir namert
Yaptığın kahpeliği yüzüne vuracağım

Aşka inancım bitti artık düzelmez aram
Sen sefa süremezsin benim kanarken yaram
Ben yaşadıkça sana uyumak bile haram
Her gece kâbus olup rüyana gireceğim

Yıkayıp atacağım bu sevdanın kirini
Görmek bile istemem ne ölünü dirini
Bende senin yerine koyup başka birini
Seni aynı silahla kalbinden vuracağım

Aydurmuş’um bu şiir her haliyle bir beyan
Fazla söze ne hacet zalimin sonu ayan
Kabahat sende değil meğer bozukmuş mayan
Seni doğuranın da hatrını soracağım



Mutlu Aydurmuş