değişerek bir kaç basamak daha ilerledi
aynası doğmamış yazın oyunlarına kızıp
kendini ait olduğu yere götürmek istiyordu
durdu
yüzü bir istasyonda fakirce belirdi

hiç kimse buraya kadar gelemez
rüzgara dönük yapraklar çevirdi demini
harfler seçilemez kadar hızlı
daha hızlı sayfalara ulaştı
ve biraz daha uzakta kalan demini topladı yalnızlıklar

kendi içine düş
sonsuz muyum maymunlar filler falan
haydi şimdi gidelim kırlangıçlara
ağaçlara ulaşalım yapraklara falan

delirdi on altıncı devir gotik yağmuruyla
keskin bir şarap şişesinin anlattığı garip dinleti
önünde masası lambası ve ateşi ile
camsız pencereler yarattı kendine

hayır ne olur yalnız bırakmayın beni
hiç bu kadar üzülmemiştim insan olduğumdan beri
kızdılar azarladılar burası dünya değil
sevmek akıl almaz bir ölümmüş meğer

üstümde nehir suları
toprak olmak ne garip.