nereye sığınırım böyle gölgeli kimliksiz
gezdiğim şehirlerden neler topladım sana
sanırım adaklar adadım ağaçların kuşlarla sevişmesine
içim içime sığmıyor kuşluk vakti geleceğim
şehir kendi ışıklarına küsmüş olacak
güneş pörsümüş sarsak bulutlar sümsük
bekar evi dağınıklığı anılarım
yatağım soğukkanlı meczup
içim içime sığmıyor
üstelik bir de öleceğim yaşadım demek ki fazlasıyla
az kullanılmış bir yüreğim var
son kullanma tarihi seninle bitesiye
içim içime sığmıyor belki seni anlayacağım
gözünün alabildiği her yer kuraklık yorgunu
bir ben yağmurluyum beni öyle hatırla
yağmurdan kaçışının sürpriz kahramanı benim
içim içime sığmıyor bekleyemeyeceğim durağım kalabalık yalnızlı
herşeydeki yarım benim zamansız ölümler hariç
bir çocuk ağlasa ben avuturum
bir kırlangıç göğe havalansa uğultulu çığlığı ben
içim içime sığmıyor demek öleceğim
gözlerini dört aç sana ilk ve son kez geleceğim
sanki hiç gelmemiş gibi geleceğim
son kez ilk olacağım uyanmak gibi senli sabaha
aldırmam yağmurun son damlası olsam sana
gitmem arıya doluyum içim içime sığmıyor hiç gülmeyeceğim
gitmekli bir türkü müyüm hala sende ah bilebilsem
içim içime sığmıyor gözlerini dört aç hikayesizliğim
akla ziyan kederlerimin dumanı olacağım
eksik kalan yanlarımızı özleyeceğim
yürüyüşümüzü yanyana ama kendimizsiz
tükenmiş hiçleşmemizi sözleşerek buluşmamak gibi
kendimdeki başkasının sana bakışı gibi
içim içime sığmıyor sokaksız serseriyim çıkma ekmekli
şarabımın kırmızısı çoğalır gözü kara kurtuluşlarımın
kurtulamamış yalnızlığında
içim içime sığmıyor gözünaydın telefonum meşgule ayarlı
yeni bir kent kurmak kadar zor dönmemecesine
kişiselliğimin kişisel hikayesine arkamı dönmek
çıkmazlarım sendin ansızın kapıya dayanmak gibi
dalgalar siyaha çalar gri olduğu an
içim içime sığmıyor farkedemeyeceğim hoş gör
birbirimizi anlamadığımızdı haklılığımız gözüyaşlı senfoni
erken gecikmelerdeki ayrılığımıza tutunuyorum şarkılara özentili
içim içime sığmıyor birgün sendeki sana geleceğim
bendeki başkasızlığımla



kağan işçen...