seni sevdimdi kırsal bir yıpranmışlıkla natürel
uykuyla an beni hayalin olayım yeter bu gerçeğime

’üşümek yoruldu sensizliğe
uzak dağ dumanlarıyla uzlaşık
yalın ala gündoğumlu
ölümle anlaşmalı ölümsüzlüktür aşk
şirin bir kuruntu sana bakışlarım
hayırsız düşsell
yanımda kabus önümde düşsün yok gerçekliğin
ben sana yansımış ölümlü bir tesadüfüm
yankısı susmuş bir yangının küllenmiş yanılgısı gibi’

serseri yazlarımda üşüdüm
mevsimlerin kisvesinde ara bir zamandım
ve ben kaldırımlara değil
kaldırımlar yüreğime misafirdir her gece
işit sustum senin için hatırla unuttum iklimleri
sesimde sana sustum yalnızca anlaşılır bir acıyla
keşfedilmemiş bir rengin mat yalnızlığı benim anla
kendimde tek senin anlamın
yüzümdeki ben kendim değilim
aşk beyaz bir yolculuksa
ben yerlisiyim siyah bir ölümün
yerliyim sensizlikte kırmızı soluşlu
kumral saçlı düşünmem boşluğunu
bir tutmam gözlerini denizaşırı ülkelerle








Kağan İşçen