Bir ümit ışığı
Bekledim durdum
Tuna üzerinden bu gün ben yine
Bülbül mü duydu ne
Ah-ı zarımı
Böylesi figana dayanmaz sine
“Gel vasi dilersen ko bu feryadı bülbül
Gül gonca gibi ağzı gülistan ere umma”
Diyorken Hoca Dehhani
Fuzuli de şöyle diyordu:
“Aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabib
Kılma derman kim helakim zehri dermanındadır”
Ne beni Vasi tayin etti bülbül
Ne de
El çekti ilacımdan tabib
Ey kaşı karam
Nazlı ceylanım
Zaman;
“zamanların en amansızı”
Getirmiyor seni bana
Götürmüyor beni sana

Ne sen tutabildin elimden
Ne de
Senin ben
Azgın rüzgarlar dağıttı bizi
Seni bir yana savurdu
Beni bir yana
Ne sen anlayabildin beni
Ne de seni ben
Tırmanamadık yokuşuna sevdanın
Yorduk biz bizi
Alemin bağında güller açarken
Dilimizde diken bitti
Kırdık biz bizi
Uyuyorken her gün bu koca şehir
Uykuya hasrettir
Benim gözlerim
Ey dertli Tuna’nın nazlı sunası
Deli gönül özleminden kurudu
“Bir çift büyülü göz yollara bakar”
Senin sevdan çok yamanmış sevgili
Omuzlarımda bu sevdanın ağırlığı
Gözlerimde uyku hasreti
Görünmeyen kurşunla
Vurduk biz bizi

Ne çileler çektim
Yokluğunda
Kaç kez ufuklarda asılı kaldı
Bakışlarım bilemezsin
Bir çizin var gözlerimde
Dumansı
Ha boşaldı, boşalacak göz yaşım
Tuna üzerinden
Meltem esiyor
Oysa şu yüreğim ayaz kesiyor
“Üşüyorum sarsan beni sevgili”
Bu özlem sancıları
Daha ne kadar sürecek sevgili
Biliyorsun
Çok özledik seni
“Bu şehir ve ben”
Bu şehrin her sokağı
Her caddesi
Kaldırımları, parkı
Hep seni hatırlatıyor olduğunca
Tuna üzerinden geçen Vapur sirenleriyle irkiliyorum
Dedim ya sevgili
Bak yine şiirle ettim yadını
Buğulu camlara yazdım adını

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

VASİ: . Bir yetimin veya akılca zayıf, hasta birinin malını yöneten kimse