Şu dertli Tuna’nın ey nazlı gülü
Hep seni düşündüm
Bu gün ben yine
Buğulandı canım kahve gözlerim
Alev alev şimdi bendeki sine
“”Kaç güz, kaç bahar geçti bir bilsen sensiz.
Tekmil hüzünler çaldı, hep yürek kapımı””
Demiştin ya hani
Itri’nin bir dörtlüğünü hatırladım
“Şehzade nûn aşkıyla ağlıyormuş intizâr
Rebâbın renklerinde uşşâkın isyanı var
Vuslat inkılabıyla uyandırdı ruhu râst
İsmin âhımla açar, nigâhımla şarkılar”
Radyodan gelen ses
Şöyle diyordu, bir rast şarkıda
“Nihansın dideden, ey mest-i nazım
Bana sensiz cihanda can ne lazım”
Sensizlik öldürüyor
Kahrediyor beni bilesin
Neyleyim yarsız ben Villa, yalıyı
İçinde salınan sen olmayınca
Offfff, offf
Of ki ne of
Ağrılar dolanır şakaklarımda

Senli duygularım kabardı yine
Ne yapsın
Kadersiz
Bu bahtı kara
Ben yine ümitsiz
Ben yine yalnız
Arayıp sormazsın niye vicdansız
İsyan ettiğim sokaklarında
Bu kentin
Dolaşacağım yoklara inat
Tozlu kaldırımlara atıp kendimi
Yürüyeceğim amaçsız
Tan vurana kadar
Yorgunluktan bitap düşen
Zavallı ayaklarım
Yine sahile yönelecek istemsiz
Kıyıyı döverken hırçın dalgalar
Dalıp gideceğim
Yorgun ve de uykusuz gözlerimle
Sonra
Evet sonra da
Yosun kokuları arasında
Arguvan yeşili dik yamaçlara
Boş gözlerle bakıp kaybolacağım

Ahhhh, ahhh
“Deli gönül hangi dala konarsın
Aman konarsın
Senin tutunacak dalın mı galdı
Dalın mı kaldı”
Ah bu türkü, türküler
Anadolu kadar içli
Anadolu kadar yanık
Bir hüzün çeşnisidir
Şimdi dudaklarımdan dökülen
Özlemler sardı bak, dört bir yanımı
N’olursun sevgili gör isyanımı
Umutsuzluk rüzgarlarıdır
Şimdi ser’imde dönen
Oysa bir muştu bekliyor senden
Bu yürek
Ümit kesilmezmiş yardan diyerek
Son sözünü söylemekte dil
Seni seviyorum
Seni seviyorum bil
Yalnızlık rıhtımına bu gönlü
Demirledim ben
Değişmiyor kader ne gelir elden
Bak yine şiirle ettim yad’ını
Buğulu camlara yazdım adını

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ