16
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
2357
Okunma

Kirpiğimin nemine aldanma ey sevgili
Sözde tesellideyken hicranın sivri dili
Sanma ki ağlıyorum akıttıysam sebili
Rüzgârın parmağı var zannederim bu işte
Hep böyle oluyorum tozunu hissedişte.
Yoksa, biten aşk için ömrümce yas tutamam
Sanki bir o eksik de diğerleri tastamam
Keder yüklü heybeme bir de seni katamam
Bir müddet üzülürüm ama hepsi o kadar
Üstüme yağmadı ya soğuk-boran ve de kar.
Yokluğun(m)da nasılsam(n) yine öyle olacak
Muhtemelen, ilk önce yanağımız solacak
Kan revan ki o gözler uzaklara dalacak,
O gün, bir bakacağız izi bile kalmamış
Aksine çoğalmışız bizden hiç azalmamış.
Yaşanan her saniye değil mi ki tecrübe
Hasreti huy edinse nam-ı değer meczube
Hadi oldu diyelim yürek tam bir ucube
Kime ne faydası var defalarca ölmenin
Hayatı ortasından lüzumsuzca bölmenin.
Zaten hiç inanmadım oldum olası aşka
Sonu mutlak bir hüzün, final aynı, yok başka
Vuslatı arzularken ayrılmaksa bambaşka
Gönlü diri tutmaksa aşkın bir diğer hali
İdrake geç kalmıştım, küsmüştü kavak yeli……
6 Mayıs 2013 / NÜS