Nasıl vazgeçerim senden
Soğuk bekleyişlerimsin
Sabahı olmayan gecelerimde
Çaresiz ölümü beklemek gibidir şu yokluğun
Bakmaktır geceleri
Gökyüzünün pırıltısına
Beklemektir sen gibi
Beyaz bir ışığı gökyüzünde
Bir hilâli sen sanmaktır
Gözlerine batırırmışcasına
Hayaline sarılmaktır özlemle
Gözlerinde donan son bir damlayı
Avuçlarında saklamaktır belki de

Ağlamaktır içten içe
Ne olduğunu bilmeden
Gözyaşınla kalbini ısıtmaktır aslında
Mırıldanmaktır bir şarkının nağmelerini
Dilin çözülebilirse ağlamaktan
Saklamaktır aslında
Dikenli bir yeşilin kırmızısında seni
Anlamaktır seni doğan güneşin sıcaklığında
Dokunduğun yerdeki sıcaklığı duymaktır
Ellerinle okşamaktır dokunmaktır anlamaktır
Yaşamaktır seni
Baharı sen gibi sarıp hüznüme
Koklamaktır belki de
Bir çiçeğin dalında
Papatyalara boylu boyuna uzanmaktır

Zamana bırakmaktır kendini
Bakışlarında iyileşmektir her yeni bir günde
Saat sensizliği vurmadan
Sesini duymaktır aslında
Telefona sarılmaktır
Sesindeki mutluluğu duymaktır
Ortak olmaktır mutluluğuna
Tıpkı şu an yokluğunda susuyorsam
Kelime olmaktır
Seni yazmaktır satır satır
Hep beyaz bilmektir seni
Ve beyaza işlemektir güzeliğini

Aşık olmaktır yeniden
Umuduna sarılmaktır
Deşmemektir kanayan bir yarayı
Bazen fırtınalar kopsa da içimizde
Göğüs germektir her zorluğa
Dinmesini beklemektir sabretmektir
Temizlemektir arsız düşünceleri bir bir
Yeniden sevebilmektir aşk

Nasıl vazgeçerim şimdi söyle
Kızıl şafağın nazlı gülünden
Ben seni gözyaşlarımda büyüttüm
Dağ yamaçlarındaki açan güzeliğini
Her çiçekten bal alan arılara sorsana
Kuşların gözyaşlarında saklısın
Sen üşütme ki şu yüreğimi
Kuşlar yokluğunda ağlamasın
Şimdi avuçlarında büyüt beni
Çiçeklerin boynu bükük kalmasın...

celalkeklikci