Gün geceye doğru ilerlemekte
Gözlerim güne küskün
Belki özlemekten
Gelişini beklemekten
Seni görmedim ya
Sancılarım bu yüzden

Suyun ilk ateşle
Buluştuğu andaki
Sıcaklığını taşıyor
Sensizlikle kamçılanan
Şu yanan yüreğim
Seni görmek istiyor ya gözlerim
Akmalısın benden
Akıtmalıyım seni gözlerimden
Çıkıp gelmelisin
Gecenin tam orta yerinden
Canım istiyor ya seni
Tüm renkler siyah bugün
Yine sensiz taşıyorum
Bu ruhsuz bedenimi

Aklımdaydın
Gün geceye devrildiğinde
Gece uzundu
Hava soğuk sen uzaktın
Kar gibi beyazsın
Sen gerçeksin
Gece yorulmuş
Yıldızlar uykuda
Kül olmuşum ateş yanar mı
Buz tutmuş yüzümde
Bir damla su akar mı
Ansızın dalıp gitmekmiş
Dönüşü olamayan sensizliğe
Masumca oturup
Hayaline sarılmakmış meğer
Beni üzmen bile güzelmiş
Şimdi anlıyorum
Çünkü sensizken
Daha çok üzülüyorum

Bilir misin
Seninle karanlıklardan bile korkmazken
Şimdi sabahlardan korkuyorum
Ahh keşke!
Sen geldiğinde durdurabilsem
Geçip giden şu zamanı
Yanımdayken bile özlediğim kokun
Başımı yasladığım o omzun nerede
Biri gülerken biri ağlayacaksa
Hayat buysa
Sen mutlu ol tamam
Bastığın kaldırımları bile seviyorum
Hep gittiğin yolu gözlüyorum
Sen yokken kalabalık bir şehirken
Şimdi boş caddelerle doluyorum
Herşeye biraz alıştım
Ama sensizliğe alışamıyorum
Herşey seninle güzelmiş
Gel haydi bekliyorum
Yine sensizim
Çok üşüyorum...



Şiirimin ses montajında emeği geçen sayın Mahir Başpınar ağabeyime teşekkürlerimle..

celalkeklikci