Duygu telâşesinde yaşanırken izdiham
Maziyi hatırlatma sus! Ne olur, sus şimdi
Burnumda tütüyorken hasretin buram buram
Bırak! Dün, dünde kalsın, âti daha mühimdi

____

Hayattan ümidini kesmiş gibiydi babam
Küçülmüş gözleriyle çevresini izlerken
Aç açık değilim ya, sırtımda var ya abam
Dünyayla ilişkili her şeyden bıktım derken
Gizlemekten acizdi yıllara küskünlüğü
Dilinde dönen türkü gençliğini özlerken
Seksen küsür seneyi not etmişti günlüğü


Yaşarken öğrendik biz asıl eğriyi düzü
Ölüm sırayla değil biliyorum yine de
Bir ayağım çukurda der gibiyken her sözü
İlk kez duymuşluğumdan olsa gerek, sinede
Kasırgalar koparken çağırmış gibi güzü
Ölmeden bir kez daha, görüştük ya gene de
Deyip de ikna etti özünde çocuk yüzü


Yaşlılık zor geliyor yalnızlaşıyor yuvam
Hangisiydi zor alan, bakiyede zarar mı
Azalan vade miydi niyeydi bunca çabam
Ömrün tükendiğini bilmek mutlu kılar mı
Diye hayıflanırken sanki kendiydi babam
O’nu bu hâle koyan maziden yankılar mı
Kabul etmek gerekir, yaşlı biriydi babam …….



NÜS