karanlıktan aydınlığa doğan çağım.
yitirilmiş duyguların,manasını kaybetmiş hayal lerim,
toz içinde kalmış mutluluğun resimleri,
çetin yaşam kavgasında kendini soldurdu..

okuyup rafa kaldırılmış iz bırakan anılarım,
bir ah ile yad ederken,efsaneleri düş olmadığını,
sevdiğinin adını bıçakla göğsüne kazıyan,
asil insanları derdine hak veririm.

sen böyle duygularımın coştuğu anda doğdun

EFSUN -U AŞK ım:

gözlerin akar ruhumun derinliklerine,
dudaklarından içerken aşkın iksirini
tenimin yandığını gecelerin ayazında
hislerimin örgüsüyle sarmal olmuşken,

yokluğunun verdiği acıdan kıvranır olmuşum
kalbim kafes de sıkışan kuş gibi çırpınır,
alışılmış,sinmiş kokusu yakar genzini
adını duymak bile kan çanağına döndürür gözlerini...
aynalardan sakındığını aşkını Azad etmek
yıkar viraneye çevirir dünyanı....

yazılan yazıda,söylenen sözler havada kalmadı,
değerine, saflığına halen paha biçilmedi
sunulan aşk ın sureti saklıda,
başımın taç ı,ruhumun ilaççı
sen sol yanım da kazılı kaldın...
( EFSUN-U- AŞK ) ım.....sessiz çığlık...nry...