gözümü kapattığımda geç kalırım bekle dediğim.
yorulursun yabandan yoldaşla dön geriye
sürerler seni alevden kaynayan dağlara

zihinlerde ki örfün siyahı sen, beyazı ben
katıkları kendinde bulamadıkları,
çirkinleşir dost dediklerin çerçeven de

bir son damla beklersin gökten değil
hayatını tiyatro zannedip pervasız zan okuyandan
yanındayım deyip bıçak vurup gidenden.

ayıkla dur şimdi, ziyan ile gençliğini
ara göz yaşlarıyla dizdiği n günlerini
böl ben den kendini.

huzurun adresi içimde kayboldu
gölgesi de kaçar oldu
bir avucum koynunda diğeri küs kaldı .

girme vebalin teknesine tek bırakırlar .
el uzatma dinin haram suyuna boğarlar.
gönül yakma hatır bilmeyene, sana hak tanımazlar

can parçan İsa nın çarmıhında süzülür
çevresinde hakkı bilmezler övünür
sen suskun kal yazgının kalemi konuşur.

tıkadım kulaklarımı güya hasbıhalden algı okuyanlara
acizi ayak altına alanların da tutulur şükürsüz dilleri
sabrım sıkar kader derim
bendeki hiçliğin sahibi büyük derim.