Bilirim dost…
Çok iyi bilirim.
Hiç kolay değildir
Gözlerini yatırıp umudun yollarına
Birini beklemek yıllar boyunca
Ve kendini bırakmak hasretin kollarına
Sonra saatlerce
Yaslanıp canını acıtan bir hayalin omzuna
Kan çanağına dönen gözlerinle
Üstelik dönmeyeceğini bile bile
Gidişiyle başlayıp,
Gözyaşıyla biten yüzlerce şiire
Şair olmak kolay değildir her gece

Bilirim dost, çok iyi bilirim
Hiç kolay değildir
Ürkekliğin ve yalnızlığın kuytusunda
Kırgın yüreğinle, yorgun bedeninle
Karşılayıp sonu gelmeyen sabahları
Yok saymak hasretin o derin sancılarını
Umutları yüklediğin yüreğinle
Çaresizce arşınlamak yalnızlığın yollarını
Hele
“Umut bu ya,
Belki de yaşadığı yerlerden geçecektir birisi
Hayal bu ya,
Belki gözlerimin değdiği gözler,
Hiç bilmediğim bir yerde,
Değecektir onun da gözlerine” diyerek…
İnsanların gözlerine bakmak
Bakıp da, bakışlarına bakışlarını bırakmak

Bilirim dost…
Çok iyi bilirim.
Kolay değildir, hiç kolay değildir
Sanki gitmemiş gibi, hep yanındaymış gibi
Bir gün seni hissedeceğini, hissedip de
Pembe umutlarla çizdiğin yollardan
Geriye döneceğini düşünmek
Sabra sabrı, yıllara yılları eklemek
Ve hiç kolay değildir
Cadde cadde, sokak sokak,
Tanımadığın insanların gözlerinde
Kaybettiğin birini aramak

İHSAN TURHAN _ 4 MAYIS 2013 12 30