Giderken
sana bırakıyorum özlem şarkımı adının meltem valsini
Ezgilerin karanlığında özlemim her gece eser ağaçların ve rüzgarların
uğuldadığı sevinçler içerisinde
Ben ezgilerin karanlığında sevgilim
Sensizlik çınlıyor zaman taşında
sensizlik her saat yanıbaşımızda
Umuttan hüznün saatleri kanar
Geçmek bilmez bu kara sümülmüş aynaların bağrı
Hiç usanmadan ayrılık sesleri duyulur telaşsız yansımalardan
Usanmadan
Seni sorarlar
Anlatamıyorum ne seni ne beni
Suslarım hicaz makamında lal
Gözlerimden aşk damlıyor kağıtlarıma
Zamandan başa dönülmüş bir unutuluş var
Her bir şey camdilli heybemde hatıraların kül yaprak matemi
Her bir yaprak senden
Yas şarkıları söylüyor
Bildiğin gibi işte bilmene gerek var mı?
Hatıralar ağlamaklı
Başkalarının gözlerine bakıyorum bendeki senle aynımı diye
ama nafile...
Dünya gözlerin gibi değil artık
Nereye baksam karanlık, nereye baksam bir parça şehir koca bir sen.

Parça parça yalnızlığım
Biliyorum devam edecek bu acılar ruhumu emzirerek
Ve seni hatırlatacak arsız nimetiyle
Biliyorum aslında sevilmek bir zaman sonra hıçkırık sevgilim
adına ne diyorlarsa artık

Unutuluş gamzesi zamanın olgunluğunu tüketmeden
Yeniden seni sevmeye başlıyorum
Yeniden tertemiz ve sevmenin kokusu
Resimlerde sen ve ben
Geçmiş zamanlardan seviyoruz
Aşkın kabuklu tüyleri kaldı ortada

Liman kırıntılarının umutlarına yelken açıyorum
Gönül yelkenlerine fora!
Sensiz ve
yaşlı gözlerim
Hiçbir dümene gerek kalmadı aşkın sevgilim
Her yeni günde seni unutmaya
yalanları çağırıyorum
Hiç sorma!
Hüzünlü bir öksürük yapışmış boğazıma
Bahar gecesinden dalgalarla seni unutmaya yemin ediyorum
Yeminim unutmalarla yıkanacaktı, yeşil çuhadan camgöbekli zamandan
Ağzından salya akıtan hilal gecelerinden
Bir hüzün kokar
Hüzün üstüne gökyüzünün yıldızlarını yüreğine yorgan yapmış.
Uyumanın verdiği elemle

Zorlansada unutmak....
Unutmak zamandı
ve bir zaman unutmayı seviyorsun