Uzaklara bakan gözlerin ve körpe yağmurlar seni nerde gördüler en son
En son ne zaman seni sevmekten vazgeçtim
Ne zaman gittin yüzyıllardır bekliyor muyum seni ölümlerin macerasında
Ne zaman kayboldum ben sensiz Frida
Özgürlük çiçeğinden adını alan sevgili
Kuzguni bakışlarında güneş prıltıları var
yüreğim yanar öyle yana r ki
Tanrı kraliçem mutlluluğum senin olsun
Ben mutsuzluk lanetinde gömülürken
Sen iyi ol



İçimde umut var zaten hep yazgımda aşk böyle Gözyaşı hıçkırıkları olsa da hicran yarasının kanamasına alışırsın

Öyle uzaklara dalıp gitme yanında
Ben varım gideceğin her yere
Ben varım
Yazgıma saçılmış acı ve iyi rüyalarla
Zaman koşar bazen yaramazlığından
Her koştuğum yerde senin anıların
Bırakmaz
Ben ne zaman bensiz kaldım meleklerin çirkef
Kanlarından

Ne saçmadır bazen yüreğim
Günlerden pastırmayazı hüzün kokar yıllarım
Geceler sensiz
bir öpüşten daha sıcak şimdi yağmur damlası

ve daha soğuk gecelerim Frida ayrılık
ayrılık
gittiğim her yerde göremediğim sensin
ve ayrılık Frida Ayrılık
ne de çok kıskandı seni benden
her şeyinle seni sevdim
Güneş ruhlum