Mozelin

Bir sevgim vardı tüm babacan yüreğim senindi Mozelin
Kaçtın benden anasız ülkelere
Sabahların doğuşunda ben sensizim
Hep gelecek umuduyla
Aşk bu muydu Mozelin ansizın gelen gözyaşların uğultusu muydu?
Onlar mehtabın sevdasına kapılırlar: Ben sana
İçimde kırık bir hüzün var ; Zerdüşt misali karanlığın mahpusuyum
Begonya diyarının goncasıydın sen kalbi
min ışığı Finli güzel
Gecelerde seni düşünürdüm, geceler sana koşardı Frida
Tatlı bir güneştin şimdi yoksun Bir düşün krallığı şimdi baltık denizi / Sensiz sevinçlerim ölüyor Hangi kör ihtiras aldı seni ? ülkemin mutluluğu yetmedi mi sana ? Eksirik bir uyku girdi ülkeme ölümler bulmadan bedenimi gel yine mesimlerimin sevinci ol Mozelin adını Venüs’ten alan Mozelin gel B eni bir senin aşkın kurtarırdı Sevmekti nefesim
Ben ve Mozelin 1000 yıl geçer unutuluş tohumu yeşermez bende
Ben kimi sevsem sevginin yoksunluğunu
Hissederim seni onlarda ararım Mozelin
Yalandı kalbin yılandı sevgin Gözlerin her şeyi söylüyor

Ben yine seni………. Mozelin

Evet ben seni…… Mozelin
Solmadı
Bütün hüzünlere Mozelin
Sen yine benim göklerdeki neşemdin