Nasıl anlatsam nereden başlasam
Adını nasıl koysam bilmiyorum
Bildiğim tek şey
Seninle hiçbir şeyi bilmediğim
Sokak lambaları kararıyor
Ay her gün zayıflıyor
Bulutlar geçit vermiyor yıldızlara
Ben ise hala umutları bekliyorum
Aptallığın saflık ile kesiştiği sokak köşesinde

Kızgınlığım bir kat daha artıyor
Kendime, sana ve tüm insanlara
Bu zamanlarda maske imalatçıları köşe olmuş
Bu kadar sıfatsıza satarken
Bir yerleri yakıp yıkmak
Talan etmek sinir fırtınalarım ile
Arsız denizler gibi tusinamiler ile vurmak
Sonra da durulmak

Zaman aşımına uğrarken duygular
Neler değişti içimdeki dünyada
Orada bir ufaklık gizleniyordu hani
İçsel sesim,içimdeki çocuk dediğim
Ne ilginç
Kendime söylediğim en büyük yalan oymuş
İçim bom boş

Bir zamanlar bir iki denemem oldu belki
Hani sevgi adına
Ama pes dedirttiler bana sonunda
Hiç mi adam gibi adam kalmamış dünyada
Yalan mağarasının bekçisi ölmüş
Firar etmiş şerefini haysiyetini satanlar
Yalanın en güzel mimarları
Ama neden benim yüreğimde inşaata başladınız

Yarım kalmış müteahhitleri kaçmış arsa yüreğim
Kimi iş makinelerini bırakmış tüm ağırlığı ile
Kimi duvar örmek için çatlak tuğlalarını
Fazlada yok aslında
Şükür diyorum
Yol geçen hanına çevirmemişim
Her sırıtkan surete açmamışım kapılarını

Ey kalem sen nasıl ilginç bir şeysin
Seni elime aldığımda
Beyaz kağıdım sevgiyi aşkı karalayacaktım
Bak sen şimdi neler karaladık ikimiz
Ama doğru
Anlatılan aşk ve sevgi
Yüreksizlerin yüreğinde pazarlanan