Selâmün Kavlen Min Rabb’in Rahim
Ne ben goncayım, ne de sen çınar bir âlim
Sâhi boşverelim aşk-ı meşki, hicvi, zifri
Yaş kemâle ersede, hatıralar ve geçmiş zalim.

Sana özendi mihr, sana üryandır mâh
Gönül; avâre, divâne.. simâmızda bin âh
Sükût eder miyiz lehçemizden, asırlarca?
Etme dost, iştiyak oldum, zaâtın ile kaplı dimağ.

Pusulam diyârının şevkine meftun
Kâh mirada ab-ım kâh sahrada keyf kum
Ey Huy! Çık içimden parçalama derimi
Didârımın kırışıklığını ne Hint yok eder ne Hun.

Lebbeyk Ya Dost, Lebbeyk!
Lebbeyk Ey Şems, Lebbeyk!

Tevâzu edebilirim; satırlarca, içim kanlı gömü
Can seninle çıkmak ister, defalarca tekrar ölüp
Sönüp yok olma ufkumda, o vakit ki; donarım
Sana koşarım, nârlığında.. elimde sade bir körük.

Ne kadar yaşlansak da ezberimize kuvvet
Satır satır hatm ettim varlığını, yok başka ümmet.
Bir okunuşta tamamlasan dahi yeter beni, Ey dost!
Dilde zikir ol, o vakit nedir ki külfet?

Ben bir şairim, yorulmaz elim yazar durur
Her dem iç göz damlalarımı, oruç başına vurur
Şükür Rabbenâ, nefislerce Elhamdûlillâh
Gözümü aydınlattığın nur fersahlarca huzur.


Ey yarenliğin bin bir reca’lı havf hali
Ey yanında tüm renklerin tutuştuğu,yel, salim
Ey donarken yandığım, yanarken tutuştuğum
Bunca nidâ alâ ise e mâdem kal bari?

Nefes af çeker iken Mevlâ’ya, bir olalım?
Bunca cüheyla var iken gönül ister mir olanı
Kir olalım tüm günahların üzerine ak’lığımızla
Semâ saçar üzerine bereketi; aklı pir olanın.

Ahir zamân da aşk; üflemek neyi, dokunmak def’e
Hû soluyup düm tek etmeliyiz tabutta son dem, gönül kefe.
İlmeklerce bağlıyım avuç içlerinden müjganlarına
Kabul eder mi bu bâki dostluğu ipekten bir kefen?