yıldızları sönmüş bir semanın altında kalmışcasına

ay gibi parlak

ve aydın yüreği

ama
güneşe tutkun

kendi ışığına küskün

aradığını bulmuşcasına mutlu

ama

bir o kadar da umutsuz

güneşe sevdalı ay yürekli kadın

ulaşılmazım diye seviyorken hayalinde

hayalinde mutluluğa koşuyor

saadetle gülümsüyor adeta güneş gibi

hayalinde ağlamıyor

yağmurlarla ıslanırken hayallerinden uyanıyor her gece

güneşe tutkun kadın

bir onu düşünürken üşümüyor

titrerken yüreğinin elini tutuyor güneşin elleri

ısınıveriyor sıcacık oluyor kalbi

kara kış karabasan gibi çöküyor içine

lapa lapa yağan kar örtüyor umutlarının üstünü

ama artık üşümüyor

yıldız yıldız bakıyor kadının gözleri

ay yüreği güneşe tutulmuş kadın

omuzlarında sevda yükü dimdik ayakta

aşkın gücü bu diye düşünürken

gökkubbede her sabah doğan güneş göz kırpıyor

kimseler görmeden

yalnız ve yalnız ay yürekli kadına